Gisteren kwam ik niet veel verder dan mijn dank betuiging aan mijn lieve suster Els en dat is wel zo goed, want ze omringt mij met veel ‘voor denken’ – Prometheus – en goede zorgen. Nogmaals mijn diepe waardering Els en ‘many thanks’.

Nogmaals mijn diepe waardering Els en ‘many thanks’.

Na mijn dagverslag gisteren las ik de krant wat op het balkon in de zon en dat was maar goed ook, want vandaag is het niet zo ‘lekker’ om daar te zitten. Dus type ik nu binnen naar hartelust. Lunch volgde het krant lezen met daarop een formidabele ‘snooze’ – slaapje – van ongeveer twee uur.

Zo verkwikt maakte ik mijn weg naar het centrum op Jeltje’s fiets. Een ongeduldige auto miste me net als ik linksaf wilde gaan op een oranje peiltje! Aangekomen bij de boeken opslag van Nawijn en Polak neusde ik was rond en vond nog een leuke agenda voor 2015 en een interessant book over de geschiedenis van de ‘Van Dalen’, het woorden boek van de Nederlandse Taal.

Verder naar de ANWB winkel die kaarten heeft voor heel Europa, maar weinig Nederlandse en helemaal geen van Apeldoorn. Ze konden deze ook niet bestellen, noch wisten ze waar ik ze zou kunnen kopen! Deze schijnbare onwilligheid doet mij vermoeden dat dit een door de veiligheids dienst getroffen maatregel is. Er was een aanslag gedurende een koningklijk bezoek hier in Apeldoorn een paar jaar terug en van mijn eigen beroep weet ik dat kaarten en lucht fotos een eerste linie van aanval en verdediging vormen in alle landen.

Om drie uur belde ik de nacht bel bij Jeltsje en daarna de dag bel om binnen te worden gelaten. Dit lang voorgenomen bezoek kwam eindelijk tot werkelijkheid met een lange en intense discussie over religie, re-incarnatie, goed en kwaad en de loop en betekenis van een mensen leven. We kwamen er niet helemaal uit, maar het scheelde niet veel!

Na wat wijn en een lekker hapje eeten was het weer tot de volgende keer. Dat zal dan wel een international telefoon gesprek worden, echter dat ‘mag ‘em de pet niet drukken’ want we kunnen het altijd goed met elkaar vinden over zulke onderwerpen.

Els is nu naar haar vrijwilligers werk ‘KAP’ voor de duur van de morgen. Vanmiddag wordt het computeren met fotos. Morgen naar Den Bosch, dan Rheden met een familie dag op Vrijdag en Rotterdam op Zaterdag. De week zit dus wel vol en daarmee houd ik mijn laatste week open in voor mijn terug reis naar ‘Wild Rose Country’.

Gistermiddag stond re-incarnatie hoog aan de agenda. Jeltsje en ik hadden daar al een paar keer over gepraat per telefoon en nu kon dat dus plaats vinden in aangezicht.

Mijn ideen daar over zijn veel verandered over de laatste vijf jaren. De tradititioneele opvatting van het eene leven be-eindigen en dan weer geboren worden om een ander te beginnen nam voor mij een meer algemeene vorm aan. Het gaat voor mij nu meer over een ‘van zich gewoon herinneren wat er in vroegere leef tijden gebeurde’, zo op de manier van je eigen herrinneringen ‘ophalen’ als je ouder wordt in dit huidige leven.

Het in herrinnering brengen van deze eerdere levens ervaringen moet men leren, zoals je leert schrijven of rekenen, met andere woorden, het is een geleerde vaardigheid. Als je het zo beziet kan je vragen: “Hoe leer ik dat dan?” En ja, om daar dan wat inhoud aan te geven moeten we wel een theorie en een methode kunnen aan duiden. Dat is waar ik me de laatste vijfteen jaren of zo, mee bezig heb gehouden.<9:53am, koffie tijd en weer verder op 10:18am.

Dit leren kan dan een proces zijn zoals het leren een schrift to ontwikkelen of een taal, met als modern voorbeeld het leren en ontdekken van de wetenschappelijke methoden. Zelfs het onszelf bewust worden als mensen, zie ik als een verworven vaardigheid die in ernst begon 60k jaren geleden toen de moderne homo sapiens zich ging verspreiden over de gehele wereld in zo’n 20k jaar tijd.

Mijn stelling is dan, dat wij als mensen kunnen leren ons bewustzijn verder uit te breiden door het leren ontdekken van levens ervaring opgedaan in vroegere levens. Tot zover een mogelijk theoretisch model.

Het tweede aspect is hoe de vaardigheid van het zich herinneren zou kunnen worden verworven. Laten we beginnen met de praktijk dat de mens in het algemeen zekere typen van ervaring in de doofpot stopt, met als voorbeeld de moderne erkenning van ‘Post traumatic stress disorders’. Zulke moelijke herinnering en hun bijbehorende emoties moeten mondjes maat worden toegelaten in het dagelijks leven en men behoeft geen voormalig soldaat te zijn om zulke problemen te hebben.

We kunnen hier uit konkluderen dat sommige ervaringen te moelijk zijn om die in ons dagelijks wereld beeld te houden, met als gevolg dat we ze ‘vergeten’. We houden ze verborgen achter een zelf opgerichte en onderhouden muur. Dit doen we omdat zulke moeilijke ervaringen ons dageliks leven kunnen dwars bomen en onze aanpassing en funtionering in de maatschappij bemoeilijken en zelfs saboteren.

Dus, het onaangename niet verstoppen maar assimileren als een volgroeid en verantwooderlijk mens.

Ik zie zo’n soort muur bestaan tussen mijn huidig dagelijks leven en de ervaringen in voorgaande levens. Dit type muur of wal kan worden geslecht. Het beste punt waar mee ik dat kan beginnen is in mijn huidige leven nu aan de dag. In dit huidige leven dan, begin ik met het integreren van al de levens ervaringing opgedaan in mijn leven van nu. Dus, het onaangename niet verstoppen maar assimileren als een volgroeid en verantwooderlijk mens.

Als ik dit in mijn eigen levens loop en processen naga, dan neem ik waar dat indicaties van voegere levens vanzelf in zicht komen, alsof deze zich vrij komen van een omhullende nevel der vergetelheid. De meest emotioneel geladen ervaringen komen het eerste en dat zijn veelal niet de meest recente; de rangschikking is naar mate van belang en niet die van tijd.

En waarom zouden we ons met zoiets bezig houden? Mijn kort antwoord voor vandaag is dat we ons huidige leven daardoor meer doel bewust kunnen realiseren. <11:00am en 11:34am na redactie.~